Interview met Marco Beasly voor Tijdschift Oude Muziek

dinsdag 1 november 2016

LE STRADE DEL CUORE

De charismatische Italiaanse tenor Marco Beasley opent het Seizoen Oude Muziek met een origineel programma. Begeleid door luit en gitaar zingt hij vijftiende-eeuwse liefdesliederen uit twee totaal verschillende regio’s: hij combineert aristocratische frottole uit Noord-Italië met tarantelle en andere traditionele liederen uit Zuid-Italië.

Marco Beasley is een graag geziene gast tijdens het Festival en het Seizoen Oude Muziek. Hij betovert het publiek met zijn meeslepende theatrale uitvoeringen. Zijn concerten hebben altijd een bijzonder thema, zoals Tasso Napolitano en Il Racconto di Mezzanotte. Enthousiast motiveert hij zijn keus voor het programma Le strade del cuore: ‘Ik wilde me tijdens deze muzikale reis naar het Italië van de vijftiende eeuw niet beperken tot één genre. Ik combineer liefdesliederen van de Noord-Italiaanse hoven met volksliederen uit het zuiden. De afstand tussen de wereld van de volksmuziek en de hoofse liederen is heel groot, maar toch wil ik deze twee werelden met elkaar in verband brengen.’

Frottole voor Isabelle d’Este
De hoofse liefdesliederen van dit programma ontstonden aan het hof van Mantova. In de tijd van de markies van Mantova Francesco II Gonzaga (1466-1519) en zijn bijzondere vrouw Isabella d’Este (1474-1539) was Mantova een trekpleister voor musici, schilders, dichters en geleerden zoals Leonardo da Vinci, Rafaël en Baldassare Castiglione. Bovendien was Isabella zelf een begaafd musicus. Veel componisten schreven speciaal voor haar nieuwe liederen die ze zelf uitvoerde voor een select gezelschap in haar eigen intieme vertrekken in het paleis. Onder haar invloed raakte er een nieuw kunstlied in de mode: de frottola. Dit is een verzamelnaam voor een aantal verschillende dichtvormen zoals strambotto, barzaletta en canzone. Deze sololiederen hebben meestal een syllabische, vierstemmige zetting en een duidelijk homofoon karakter met de melodie in de bovenste stem en daaronder simpele harmonieën.

Beasley: ‘Tegenwoordig is frottola het Italiaanse woord voor leugen, maar aan het eind van de veertiende eeuw verwees dit woord naar een bepaald liedgenre. Een frottola is een liefdesgedicht, een kort verhaal dat met weinig woorden emotionele liefdesproblemen behandelt. Luister bijvoorbeeld naar het lied “Io non compro più speranza”. De tekst is kort maar zeer effectief en de muzikale begeleiding is simpel. Maar toch vergroot de muziek het dramatische effect van de verteller, die alle hoop heeft verloren. De tekst van een frottola heeft meestal een vaste vorm, bestaande uit acht strofen met een vast rijmschema. De auteurs zijn meestal niet bekend, maar de namen van de componisten wel, zoals Marco Cara en Bartolomeo Tromboncino die beiden in dienst waren van Isabella d’Este. Dat waren overigens twee totaal verschillende persoonlijkheden: Cara - nomen est omen- was veel vriendelijker, rustiger en milder dan Tromboncino, een gepassioneerd man die snel boos werd en die veel ruzie maakte. Toch werkten ze allebei min of meer gelijktijdig aan het hof in Mantova en hebben ze allebei tientallen frottole voor Isabella gecomponeerd.’

(...)

Lees hier het hele interview